آسيب هاي ناشي از تربيت غير صحيح فرزندان از ديدگاه امام خميني(ره)

 نگهداري کودکان در مهد کودک يکي از عوارض پديده اشتغال و يکي از امور جانشين شده اوقات جدايي از مادر است که خالي از آفات نيست و تمايلات کودک هرگز از اين طريق به طور کامل ارضا نمي شود.

تمايلات کودک تنها در خانه و بيشتر بوسيله مادر ارضا مي شود و عواطف مادري بعد از حب ذات قوي ترين احساس است و هر چند کودک در مهد وضعيت مطلوبي داشته باشد اما نياز عاطفي وي به طور کامل برآورده نمي شود.

ميزان تاثير مهد بر روي کودک با توجه به زمان حضور وي و کيفيت محيط متفاوت است هر چند مهد به عنوان مرکز آموزشي غير رسمي نقش بسزايي در تربيت کودک دارد اما تحقيقات نشان داده رشد کودکاني که در خانه از مهر و محبت والدين برخوردارند،بهتر از کودکاني است که در پرورشگاه هاي عمومي تربيت مي شوند.

اگر کمي دقت کنيم آيا کودکي وجود دارد که مراکز نگهداري کودکان را به آغوش گرم مادر خود ترجيح دهد و کدام مادر فرزند خود را روزانه ساعاتي بي نياز از آغوش خود مي بيند!!!

امام خميني(ره) در بياناتي مي فرمايند:با توجه به الگو و رهبر فکري بودن مادر براي کودک،شخصيت وجودي،انحراف و فساد وي را در چگونگي تربيت کودک موثر مي دانم و مادر خوب،بچه ي خوب تربيت مي کند و خداي ناخواسته اگر مادر منحرف شود،بچه از همان دامن مادر منحرف مي شود.

امام(ره) مادر را معمار شخصيت کودک دانسته و مي فرمايد:آن قدري که اخلاق مادري در بچه ي کوچک نورس تاثير دارد و به او منتقل مي شود از ديگران عملي نيست.

اعمال و رفتار ما در برابر کودک حجت بالايي دارد،از اين رو شخصيت مادران،شاخص سعادت جامعه قرار مي گيرد.

امام راحل نيز زنان را به درک فضائل و علم آموزي و پيشه کردن تقوا و تهذيب نفس فراخوانده است و مي فرمايند:شما فضائل تحصيل کنيد تا کودکان شما در دامان شما به فضيلت برسند و اگر به يک مرد علم بياموزي،تنها به يک مرد آگاهي داده اي؛اما اگر زني را علم آموختي،در واقع به يک خانواده آگاهي بخشيدي.

امام در اين حوزه،ديد عميقي داشتند و دامنه تاثيرات را شامل قبل از تولد و حتي قبل از ازدواج نيز مي دانستند.

چنان چه اسلام نيز به جريان وراثت،صفات اخلاقي،جسماني و حتي معنويت بسيار اهميت داده است و دستورات متعددي براي کنترل شرايط در دوران هاي مختلف مراحل رشد انسان،از قبل از تولد تا دوران هاي بعد دارد و امام (ره) علت وجود چنين دستوراتي را تربيت صحيح افراد جامعه بيان مي کند.

امام(ره) در مباحث آسيب شناسي ويژگي هاي خاص مربي و متربي را در نظر گرفته و حسياست هاي خلا وجودي مادر و نياز عاطفي کودک را از يک سو و نقش تربيتي مادر از سوي ديگر،نکات ضربه پذير و آسيب ساز معرفي کرده است و بر بحث تربيت انساني با تذکر به بانوان در جهت اصلاح خود و سپس فرزندان،يعني افراد جامعه آينده بسيار تاکيد مي کنند.

لذا کم اهميت جلوه دادن مساله تربيت و نقش اساسي و تاثير گذار مادر،شکل جدي جامعه امروز ما است که پرداختن به آن امري مهم و ضروري است.